Ik glunder nog na van mijn trip op m'n eentje gisterennacht. Volledig alleen op eigen gevoel begeleid ik mezelf in een reis. Ik sliep niet, maar ik was ook niet wakker. Een heel vol gevoel in m'n hele zijn kondigde iets aan. Er ging wat komen en ik wist dat ik het moest toelaten. Ik voelde aan dat er iets positiefs stond te gebeuren. Mijn lichaam voelde zich in een volledig andere staat aan. Mijn ene vinger van mijn rechterhand die toevallig mijn linkerhand aanraakte voelde zo vreemd aan. Mijn gevoelsreceptoren werkten op een volledig ander niveau. Mijn gevoel dat aankondigde dat er iets groots te gebeuren stond, was zo intens en overweldigend dat het de reis blokkeerde. De zwaarte die ik op dit verhaal vastpinde, zorgde ervoor dat er geen vooruitgang was in het proces. Dat maakte dat ik de zwaarte en spanning eraf moest nemen, maar dat betekende ook dat ik toestemming moest geven aan het onbekende dat het mocht doen met mij wat het wilde. Op dat moment gaf ik me over aan het onbekende door de spanning van de nieuwe weg te nemen. Ok, ik vertrouw erop dat het goed ging komen, omdat ik eerder al aanvoelde dat er iets groots, maar vooral ook iets goed stond te gebeuren. De spanning nam ik ervan af door een houding aan te nemen zoals: ok ik maak dit dagelijks mee en daar is niks raars of verkeerd mee. Ik belandde in een dimensie of misschien wel op een andere planeet. Het was donker en zwart en de lucht of hemel had een rode schijn. Iedereen daar zag of voelde heel groot aan. Mijn fysieke ogen zagen dat niet, daarom gebruik ik ook het woordje voelen. M'n derde oog nam waar dat iedereen heel groot was. Ik was in een kring mensen of wezens waarin ik me heel geaccepteerd voelde. Ik was 1 van hen, ik was familie van hen. Ik hoorde daar thuis. Men had elkaar vast en zij hadden mij vast bij de hand of zelfs tot bij de elleboog vast. Het contact voelde niet aan zoals mensen elkaar een hand geven, want wanneer mensen elkaar een hand geven is er altijd een beetje beweging. Een mensenhand is nooit echt volledig stil. Dit contact was wel volledig stil en stabiel en zeer stevig en toch voelde het niet aan als een steen ofzo. Daarmee bedoel ik dat wat langs beide kanten naast me stond, voelde aan alsof het een ziel had of een ziel is.
Ik had een enorm gevoel van erbij te horen, bijna meer dan dat ik hier op aarde al heb meegemaakt. Ik voelde enorme appreciatie en enorm begrip voor wie ik was. Het voelde alsof zij mij kenden en alles wat ik hier op aarde deed bekend was voor hen. Zij wisten wie ik was en waren op de hoogte van wat ik deed op aarde en herkende en erkende mijn moeilijkheden die ik ondervond in mijn taak hier op aarde. Een enorm begrip dat mij binnenin verwarmde.
Er leken nieuwe afspraken gemaakt te worden voor mij en met mijn toestemming. Er waren bepaalde vooruitzichten in mijn leven waarbij er nog allerlei inspanningen van mij verwacht werden, maar bij deze werd die toekomstvisie bijgesteld. Men erkende mijn moeilijkheden en wisten daardoor dat de vooruitzichten met die bepaalde inspanningen absurd en onhaalbaar waren. De plannen hier op aarde werden bijgesteld.
Er werd niet met woorden de vraag gesteld, maar in een gevoel of telepathie werd me de vraag gesteld of ik nog verder wil leven op aarde. Die vraag raakte me meteen. Enerzijds raakt het om te beseffen dat ik wel degelijk mee zeggenschap heb over het leven hier op aarde en anderzijds, omdat mijn antwoord al direct heel duidelijk was. Ik wist meteen waarom ik nog verder wilde leven.
Toen ik bewust weer in de slaapkamer was voelde alles veel kleiner aan. Alles had weer kleur en dat voelde zo onwennig aan voor mij. Ik keek rond me alsof ik kleur voor de eerste keer in m'n leven zag.
2 dagen na m'n avontuur denk ik nog aan de trilling die toen aanwezig was in mij en in mijn zijn. Het was een staat van natuurlijke 'high'. Deze staat van zijn die ik hopelijk meeneem voor de rest van mijn leven. Terwijl ik in de tuin zit merk ik dat alles rondom mij anders is. Iedere plant, dauwdruppel of wolk vertelt een ander verhaal. Het vibreert mee in de nieuwe trilling en het geeft me boodschappen die enkel bedoeld zijn voor zij die zich in die bepaalde trilling bevinden. De boodschappen of de waarnemingen hadden een andere kleur. Een plant die me net op een andere manier raakt. Hoe kan ik dat het beste uitleggen? Ik begin met de vinger die toevallig mijn hand aantikte. Die aanraking bracht mijn lichaam in een geheel andere zijn. Misschien leg ik het nog beter uit met het voorbeeld seks. De aanrakingen nemen je mee naar een volledig andere zijn waarbij je zintuigen de strelingen op een compleet andere manier invullen. Het neemt je mee naar een extase. Nu dat ik in mijn tuin zit merk ik dat die bloem die eerder maar gewoon een bloem was, vertelt me nu een verhaal waar ik niet naar hoef te luisteren met mijn oren, maar een verhaal dat zich afspeelt in mijn lichaam. De bloem ernaast in een andere kleur in combinatie van het spinnetje ernaast, de weerkaatsing in een dauwdruppel en de overdrijvende wolken, ze raken mijn zintuigen op een andere manier, omdat ik het toesta. Ik zou hier gemakkelijk uit kunnen stappen uit deze natuurlijke vorm van high, maar dat wil ik niet. Ik wil zo lang mogelijk in deze nieuwe wereld vertoeven, want hier vallen alle puzzelstukken in mijn leven in elkaar. Hier klopt mijn leven en heb ik een doel. Hier hoor ik thuis en ben ik zo welkom door er gewoon te zijn en waar te nemen. Deze vorm van high zou ik geen rust noemen, want het vergt een minimale inspanning, maar het geeft zoveel terug. Ik krijg er zoveel waarde voor in de plaats. Ik voel me heel en warm en geborgen in deze staat van zijn.
Dat stelt me de vraag of dit hetgeen is waar de wereld om draait. Dat dit de leerschool is hier op aarde. Ik weet dat het is een verbinding die opnieuw is hersteld en met die verbinding weet ik beter wat men doel is en moet ik me minder bezighouden met andere zaken. Dat vergemakkelijkt het proces hier op aarde. Ook is het mijn troost en goed voelen.
Comments